CIVA nodigt u graag uit voor de lezing van Gilles Clément.
De tuin verwelkomt en beschermt per definitie het idee van het "fijnste", het kostbaarste, datgene wat ons in staat stelt te leven. De eerste tuin was een bron van voedsel, verrijkt met siergewassen die in alle seizoenen worden bewonderd om hun schoonheid. Onder Perzische en Spaans-Moorse invloeden werd de tuin van de westerse wereld omgevormd tot een architecturaal kunstwerk, beladen met kosmologische symbolen. De klassieke Europese tuin erfde deze historische lading alvorens plaats te maken voor een romantische benadering van het landschap en vervolgens voor exotisme en de "vrije" tuin die spontane soorten integreert.
Waar staan we vandaag?
Is de tuin een architecturaal bouwwerk, een plantenverzameling of een plek om te leven?
0€
Lezing in het Frans.
Vanaf het begin van de jaren 1970 ontwierp en realiseerde Gilles Clément tuinen voor particuliere klanten in Frankrijk en elders in het buitenland. In 1977 stopte hij met deze activiteit om zich te wijden aan de openbare ruimte en richtte in 1985 Atelier Acanthe op. In 2000 werd hij zelfstandig kunstenaar en realiseerde hij zijn diensten in samenwerking met landschaparchitecten, met name Coloco in Parijs.
Het concept van "Jardin en Mouvement", geboren uit een experiment in zijn eigen tuin in Creuse, werd voor het eerst toegepast in de openbare ruimte in het Parc André Citroën in 1986. Het gelijknamige boek werd in 1991 gepubliceerd. Talrijke boeken volgden (meer dan twintig), waaronder ook: Le Jardin planétaire (met een gelijknamige tentoonstelling in La Villette in 1999/2000) , Le Tiers-Paysage (2003) , vertaald in verschillende talen.
De reizende tentoonstelling Toujours la vie invente, gecreëerd in 2013 in Saint-Benoît du Sault, getoond in het Centre Culturel de rencontre de Noirlac (2014), vervolgens in de Parijse architectuurschool Val de Seine (2015), op de biënnale voor hedendaagse kunst van Melle (2015), in het kunstcentrum Meyrin in Genève (2016), in het Trévarez-park in Bretagne (2017) en in 2019 in Lausanne.
Zijn werk werd bekroond met verschillende prijzen, waaronder de "Grand prix du paysage" in 1998.
Het Parc André Citroën (in co-ontwerp), het Domaine du Rayol in de Var, de Jardins de l'Arche in Nanterre, de Jardin de Valloires in de Somme, het Parc Matisse in Lille, de Tuin van het Musée du Quai Branly in Parijs, het dak van de Base sous-marine de Saint Nazaire (Jardin du Tiers-paysage) behoren tot de bekendste projecten.
Momenteel: aanleg van de tuinen van de Abbaye de Noirlac. Uitvoering van de Vivienne-tuin voor het BNF in Parijs. Uitvoering van de Cercle immense in de Saline royale d'Arc et Senans.
Van 1980 tot 2012 gaf hij les aan de Ecole Nationale Supérieure de Versailles en in 2011/12 gaf hij les aan het Collège de France in het kader van de Leerstoel Artistieke Creatie. Hij bleef ook werken als tijdelijk docent in de vorm van workshops in Italië, Spanje en Frankrijk.
Hij is de auteur van een dertigtal boeken, waaronder Le jardin en mouvement, het Manifeste du Tiers-Paysage en Jardin planétaire, L'effaceur en Notre Dame des Plantes.
