microbiologische hydrocultuur
Hoe kunnen eenvoudige organismen de toekomst van energie bepalen?
De bebouwde omgeving is verantwoordelijk voor 40% van de totale wereldwijde CO2-voetafdruk. Architecten en stedenbouwkundigen richten zich tot de natuur voor de ontwikkeling van regeneratieve manieren van leven, die verder gaan dan koolstofneutraliteit of net-nul-strategieën ten voordele van het milieu. In deze serie van korte lezingen bespreken wetenschappers en ontwerpers hoe het mogelijk is om een nieuwe relatie tussen microben, planten en technologie tot stand te brengen door middel van energieproductie, en wat dit betekent voor hoe we in de toekomst zullen leven.
Rachel Armstrong is professor Design Driven Construction for Regenerative Architecture aan de KU Leuven, België, en een pionier op het gebied van 'levende' architectuur.
Ioannis Ieropoulos is hoogleraar milieutechniek aan de universiteit van Southampton, Verenigd Koninkrijk, en gespecialiseerd in microbiële brandstofcellen (MFC's) gevoed door organisch afval.
Jorge Barriuso is hoofdonderzoeker bij het Centrum voor Biologisch Onderzoek (CIB) van de Spaanse Nationale Onderzoeksraad (CSIC) en richt zich op industriële toepassingen van cel-naar-cel-communicatiemechanismen in bacteriën en schimmels.
Markus Schmidt onderzoekt het creatieve raakvlak tussen kunst en wetenschap.
Neil Willey is hoogleraar Environmental Plant Physiology aan de Universiteit van West-Engeland in het Verenigd Koninkrijk.
Dit evenement maakt deel uit van het Microbial Hydroponics (Mi-Hy) project, een circulair hydrocultuur-bio-elektrisch systeem voor stedelijke landbouw dat wordt gefinancierd door het EIC Pathfinder Challenges programma (nr. 101114746).
