Elke donderdagavond van 21 april tot en met 9 juni openen de Nocturnes jullie ogen voor de schatten van de Brusselse musea en kunstencentra! Op 9 juni leer je samen met Pouvoir-Faire schilderen op stof met speciale inkt! Inspiratie vind je in de expo Sick Architecture. Na de workshop neem je je zelfgemaakt textielontwerp (een tote bag of bandana) mee naar huis.
De workshops met Pouvoir-Faire vinden plaats van 18u tot 21u. (3 ateliers van 45 minuten).
Over de tentoonstelling
Architectuur en ziekte zijn sterk verweven. Het architectuurdiscours maakt gebruik van theorieën over lichaam en geest, waarbij de architect wordt gezien als een soort dokter en de opdrachtgever als patiënt. Al duizenden jaren wordt architectuur afgeschilderd als een middel dat zowel voorkomt als geneest. Met Sick Architecture belichten CIVA en gastcuratrice Beatriz Colomina een onderwerp dat sinds de uitbraak van de coronapandemie sterk op het voorplan trad.
Gezondheid moet het hoger doel zijn van de architect, zoals Vitruvius het al in de eerste eeuw voor Christus vooropstelde. Toch geeft architectuur ook vaak aanleiding tot ziekte: van giftige bouwmaterialen tot binnenlucht die zo slecht is van kwaliteit dat ze tot het sickbuildingsyndroom leidt. Dan is de architectuur zelf ziek.
Elk tijdperk heeft zijn kenmerkende aandoeningen en elke aandoening heeft haar architectuur. Het tijdperk van de bacteriële ziekten, en meer specifiek tuberculose, leidde in de eerste decennia van de 20ste eeuw tot de moderne architectuur: witte gebouwen die losstonden van de ‘vochtige grond waarin ziekte broedt’, zoals Le Corbusier het uitdrukte. In de naoorlogse jaren verschoof de aandacht naar psychologische problemen. De architect werd vaak gezien als een soort psychiater: de woning was niet alleen een medisch hulpmiddel dat ziekte kon voorkomen maar ook een manier om psychologisch comfort te bieden of, zoals Richard Neutra het uitdrukte, ‘gezonde zenuwen’. De 21ste eeuw is het tijdperk van de neurologische aandoeningen: depressie, ADHD, borderline persoonlijkheidsstoornis, overspannenheid, allergie en overgevoeligheid voor bepaalde stoffen bepalen vandaag mee de architectuur en de bebouwde omgeving.
En ook de pandemieën zijn terug. De impact van covid-19 op architectuur en stedenbouw is gigantisch. Het virus legt de structurele ongelijkheid op basis van ras, klasse en geslacht bloot. Het noopt tot een shift in de maatschappij en misschien zelfs tot een revolutie in de architectuur. De tentoonstelling, die het debat van een breder historisch en conceptueel kader voorziet, behandelt uiteenlopende onderwerpen: van de historische quarantaine-architectuur van Ellis Island en het oude lazzaretto in Venetië tot de moderne architectuur van Aino en Alvar Aalto en Henri Lacoste; niet alleen de experimenten uit de jaren 1960 van Hans Hollein en Coop Himmelb(l)au maar ook het hedendaagse werk van architecten als 51N4E, Elizabeth Diller, architecten jan de vylder inge vinck, Andrés Jaque en kunstenaars als Sammy Baloji, Mohammed Bourouissa, Vivian Caccuri, Goldin+Senneby en Ahmet Öğüt.
Bij de tentoonstelling hoort een reeks online essays die worden gepubliceerd op e-flux Architecture. Een eerste reeks werd gepubliceerd in 2020. Het tweede deel verschijnt in mei, wanneer de tentoonstelling opent. De essays zijn geschreven door auteurs als Gideon Boie, Edna Bonhomme, David Gissen, Brooke Holmes, Fabiola Lopez-Duran, Elizabeth Povinelli, Meredith TenHoor en Mark Wigley. Ook zijn er bijdragen van een aantal doctoraatstudenten verbonden aan Princeton University die sinds 2019 deelnemen aan Beatriz Colomina’s seminars over architectuur en ziekte.
