Het huidige tijdperk is een tijdperk van accumulatie: niet louter van kapitaal maar ook van ruw en vaak weerbarstig materiaal—van plastic in de oceaan en koolstof in de atmosfeer tot mensen, gebouwen en steden. Een tijdperk van grote bezorgdheid en van het besef dat het moeilijk is om doeltreffende middelen te vinden om in te grijpen in de gedragingen en praktijken die deze patronen veroorzaken.
De roep om een systemische verandering wordt almaar luider. Zowel architecten als landschapsontwerpers lijken afstand te nemen van de objectgerichtheid van de ‘starchitectuur’ in de voorbije twintig jaar en plaats te ruimen voor een meer omvattende en systemische praktijk. Een praktijk die minder geïnteresseerd is in spectaculaire façades dan in een omgeving van data en circulaire logica’s. Deze nieuwe esthetiek onttrekt zich vaak aan de traditionele representatie en rechtstreekse visuele mediatie. Het is zoals met het klimaat en het weer. Het klimaat is niet hetzelfde als het weer. Het weer kan worden ervaren, maar om het klimaat te doorgronden hebben we media nodig.
Bijdragen door Accattone magazine (Ismaël Bennani, Sophie Dars, Orfée Grandhomme, Carlo Menon, Galaad Van Daele) / Alice Nouvet, Alice Paris, Camille Pons en Plant & Houtgoed (Jeroen Deseyn, Nicolas Vandenplas), Wael Al Awar / Kenichi Teramoto, François Farges / Roger Caillois, Maria Fernanda Serna, Jean Garcin - Karbon’ architecture et urbanisme / Claire Valette – IOTA, Andrés Jacque, Thomas Lommée - OpenStructures, Jean Painlevé, Coline Rosoux, Sonian Wood Coop - Stephan Kampelmann, Superflex.
